Historia i znaczenie dnia Wszystkich Świętych oraz Dnia Zadusznych

Pierwszy dzień listopada przynosi chwilę refleksji i zadumy, kiedy to odwiedzamy miejsca spoczynku naszych bliskich, przyjaciół czy też znajomych. Symbolicznym akcentem tego dnia jest zapalenie znicza, które jest wyrazem czci ku pamięci tych, których już z nami nie ma.

Za stworzenie święta Wszystkich Świętych odpowiada papież Bonifacy IV i miało to miejsce 610 lat po narodzinach Jezusa Chrystusa. Początkowo obchody te miały miejsce 13 maja, jednak w 731 roku papież Grzegorz III zadecydował o przeniesieniu ich na dzień pierwszy listopada. Definitywny kształt świętu nadał Jan XI, który w 935 roku ogłosił ten dzień uroczystością ku czci wszystkich świętych – zarówno tych znanych jak i nieznanych.

Instytucja Dnia Wszystkich Świętych miała na celu zastąpienie pogańskich obrzędów czczenia zmarłych. Przypomnijmy, że na terenach słowiańskich ludność wyznająca religię pogańską odprawiała swoje obrzędy ku czci zmarłych w noc z 31 października na 1 listopada, zwaną Nocą Dziadów.

Obecnie, 1 listopada jest w Kościele katolickim dniem pamięci o wszystkich świętych. Modlitwy za dusze zmarłych bliskich są szczególnie polecane 2 listopada – czyli w Dzień Zaduszny, który został ustanowiony w 988 roku.